„Ooit viel dit perceel ons praktisch in de schoot. Er waren veel voortekenen. Toen hebben we besloten hier te bouwen, het geheel als het ware in steen te beitelen – letterlijk en figuurlijk.“
Het huis zelf is een totaal kunstwerk: geen rechte hoek, maar scherpe en wijde hoeken, grote raampartijen en overal beton waar je kijkt. Monumentale elementen zoals de sculpturale betonnen trap of de open vide boven de woonkamer bepalen het karakter van het huis.
De grootste uitdaging was om het ruwe betonskelet bewoonbaar en gezellig te maken. De oplossing vond Laura in zachte materialen, vachten, gordijnen en organische tafels die de strengheid van de architectuur doorbreken. Zo ontstond een thuis dat zowel monochroom-minimalistisch als warm en uitnodigend is.
Favoriete plekjes zijn er veel: Laura’s verzameling van verschillende vintage fauteuils is door het huis verspreid en creëert kleine eilandjes om te verpozen.
Een andere lievelingsplek is de keuken. Laura houdt ervan wanneer er leven in huis is – als de kinderen spelen, vrienden op bezoek zijn en ze vanuit de open keuken alles in het oog kan houden.
„We wilden niets glads hebben, we wilden juist het ruwe. We wilden de muren nemen zoals ze kwamen.“
„Al bij het begin van ons huisbouwproject hebben we ons daarvan bevrijd door te zeggen dat we ervoor openstaan dat, waar het leven ons ook brengt, welke kansen we ook krijgen, welke veranderingen er ook op ons afkomen, we hier niet voor altijd hoeven te blijven.“
Meer inspiratie
Ontdek meer homestories
